Tijdens Boekgerei op zaterdag 15 april komt auteur John Brosens voor de tweede keer naar Boekgerei. Deze keer om de deelnemers iets te vertellen over hoe je spanning in een verhaal brengt en over het meedoen aan schrijfwedstrijden.

Waarom kom je graag naar Boekgerei?

Ik vind het leuk en nuttig om beginnende auteurs een handje toe te steken. Via de bibliotheken heb ik al een paar keer workshops ’Spannend schrijven’ op poten gezet. Daarin heb ik zowel eigen ervaringen als de expertise van collega’s (bijvoorbeeld Elisabeth George, Stephen King en Aidan Chambers – zij hebben regelmatig gepubliceerd over hoe zij werken) ingebracht. Het schrijven van een goed boek is namelijk niet alleen gebaseerd op inspiratie, transpiratie en doorzetten. Het is ook een ambacht waarin je bepaalde technieken toepast. De bewuste opbouw en afwisseling van spanning in een verhaal is er een van.

Kun je een tipje van de ‘spanningsluier’ oplichten?

Ik wil er wel één ontsluieren. Het is een techniek die veel lezers zullen herkennen: de tijdklem. Is mijn hoofdpersoon er op tijd bij om het gevaar te neutraliseren? Heeft hij/zij wel goed in de gaten waartoe zijn tegenspelers in staat zijn? Mislukking lijkt voor de hand te liggen; er zit zo veel tegen. Je verhoogt de spanning als de lezer informatie heeft over gevaar waarvan de HP geen idee heeft. Toevallig? Juist niet! Want dat is de techniek die de auteur heeft ingezet…

Wat doet spanning met een verhaal, waarom is het zo hard nodig?

De kunst van goed schrijven is vooral: dat de auteur de lezer weet te boeien. Dat hij/zij jou bij de lurven grijpt en meesleurt in het verhaal. Spanning is daarvoor een heel nuttig instrument.

Hoe doe jij dat in jouw boeken? Bijvoorbeeld in boeken voor jong volwassenen? Wat is dan belangrijk?

Young Adult lezers zoeken vooral verhalen die passen bij hun belevingswereld, die hun fantasie prikkelen en waarin relatief veel actie plaats vindt. Het maakt niet uit of dat in het nu, vroeger of in de toekomst speelt. De psychologische impact van handelingen en gebeurtenissen moeten zij kunnen begrijpen, aanvoelen en beleven. In boeken met het etiketje ‘literatuur’ gaat het vaak over processen die jongere lezers nog niet kunnen doorgronden. En dat is gewoonlijk niet zo best voor iemands leesmotivatie.

Je bent jurylid bij schrijfwedstrijden. Wat voor wedstrijden zijn dat? Waarom is het al dan niet belangrijk om mee te doen? Waar ga je het tijdens Boekgerei over hebben wat dit onderwerp betreft?

Zodra je aan een schrijfwedstrijd meedoet wordt de waarde van je werk gewogen. Dat betekent: er volgt niet slechts lof. Er zullen ook kritische opmerkingen komen. Het is niet relevant of je het daarmee eens bent. Het is per definitie opbouwend bedoeld. De jury kent de materie en heeft altijd gelijk. Als je dat niet kunt accepteren moet je stoppen. Want dan heb je later ook moeite met de inbreng van een redacteur. Schrijfwedstrijden zijn dus vooral belangrijk voor je als spiegel. Als toets. Je leert er iets van als het goed is…

Kunnen we ook iets interactiefs verwachten?

Aan een meneer die voor een gezelschap alleen maar iets staat te vertellen heeft niemand iets. Ik streef er altijd naar dat er minimaal een vraag-en-antwoordspel ontstaat. En ik ga ervan uit dat het publiek sowieso met vragen worstelt. Beginnende auteurs die alles al weten? Lijkt mij onwaarschijnlijk.

Wat wil je jonge en aanstormende schrijverstalenten graag meegeven?

Durf te investeren in jezelf. Niet alleen door je vaardigheid in het ambacht te vergroten door dit soort workshops te doen, maar ook door grondig te observeren en oog te hebben voor het onverwachte. Voor details. Een goed verhaal kan zich zomaar aandienen. Op straat, in de tram, tijdens een wandeling als een hevige hoosbui je overvalt en je jezelf vervloekt omdat je geen regenjas hebt meegenomen, als je iemand smerige geluiden hoort maken tijdens het eten. Wees alert. Houd altijd je smartphone in de aanslag om iets in te spreken. Stop een notitieboekje met een harde kaft in je jaszak, een waar een potlood met een touwtje aan vast zit.

En vooral dit: als je denkt dat je talent hebt om te schrijven en je verwacht een bepaald publiek te kunnen bereiken? Begin er gewoon aan. Zet door en laat je door niets of niemand ontmoedigen. Niemand begint aan iets nieuws en bereikt direct het niveau van perfectie.

Als je zelf nog een mooie toevoeging / anekdote hebt, graag.

Ik haal graag deze gebeurtenis aan. Ik was gewend op de fiets naar mijn schoonmoeder te gaan en daarbij volgde ik een vaste route. Tot er op een dag aan de riolering werd gewerkt en ik een omweg moest maken. Dat voerde mij door de Karl Marxstraat. En het viel me op dat er juist in die straat alleen maar kapitale villa’s stonden. Ik stapte af en stond me af te vragen wat er hier niet klopte. Geloof het of niet: op dat moment ontstond daar het concept voor mijn thriller ‘Zwart fortuin’.